تولید بیش از حد صنایع چوبی موجب نابودی جنگل های آمازون شده است

تقاضا برای صنایع چوبی و سوخت منجر به عملیات قطع درختان گسترده در سراسر مناطق استوایی مرطوب شده است. بسیاری از این قطع درختان طبیعت انتخابی دارند و باعث می شوند که جنگل آشفته شود اما از بین نرود.

اگر چه یک جنگل انتخابی می تواند در طی یک قرن به توده های تاج بسته بازگردد، هر گونه قطع درختان احتمال سوختن آنها را به دلیل افزایش سطح بقایای چوبی فرو ریخته افزایش می دهد .

پس از سوختن، سطح بقایای چوبی افزایش می یابد زیرا پوشش گیاهی کشته شده توسط آتش به زمین می ریزد. این باعث ایجاد آتش سوزی دوم در عرض چند سال می شود، به خصوص اگر علفزارها در نزدیکی باشند.

هر آتش سوزی به دلیل افزایش سطح زباله های چوبی، شدیدتر از آتش سوزی قبلی است و هر آتش سوزی احتمال سوختگی بعدی را افزایش می دهد. حیاتی برای این چرخه استقرار علف های C4 پیروفیت در حاشیه جنگل ها و شکاف های ناشی از سوزاندن مکرر است.

اینها چرخه آتش را تسریع بیشتر می کنند زیرا ریزاقلیم روی چمن ها گرم تر و مرطوب تر است و در نتیجه جنگل های مجاور را خشک می کند و علف ها سوخت فراوانی تولید می کنند که آتش را به قطعات جنگل می برد.

گونه‌های چمن C4 که به فقیر شدن تنوع زیستی در سراسر جهان کمک می‌کنند، از نظر تعداد نسبتاً کم هستند و منشأ آنها به‌طور نامتناسبی آفریقایی است.

بخشی از دلیل موفقیت گونه های آفریقایی به این دلیل است که آنها زمان زیادی برای سازگاری با فعالیت های انسانی داشته اند. در مقابل، علف‌ها در قاره آمریکا و جزایر اقیانوسی برای کمتر از 14000 سال در معرض انسان‌ها و تنها برای چند صد سال در معرض رژیم‌های چرای فشرده قرار داشته‌اند.

علاوه بر سازگاری با بشریت، ویژگی‌های منحصر به فرد ناشی از فتوسنتز C4 به توضیح گسترش این علف‌ها به هزینه گونه‌های بومی کمک می‌کند. فتوسنتز C4 سطوح بالایی از تولید اولیه را ارتقا می دهد که محصولات و علوفه های C4 را برای انسان در آب و هوای گرمسیری بسیار ارزشمند می کند.